Wordt het niet hoog tijd, beste collega’s, dat we ons laten gelden? Dat we laten zien dat de openbare bibliotheek de meest verspreide, meest gebruikte, meest toegankelijke culturele instelling is in Vlaanderen? Is een simpele petitie dan geen eenvoudig middel om te tonen hoe groot ons draagvlak is? Welke politicus zal in volle verkiezingstijd zijn of haar neus ophalen voor een sector die erin slaagt op drie maanden tijd 75.000 handtekeningen — of meer — in te zamelen?
Lijkt dat veel, 75.000? Het is niet meer dan vijf procent van de anderhalf miljoen gebruikers die we samen tellen. Een doorsnee responsgraad voor een marketingcampagne. En wij moeten niet zomaar een direct mailing uitsturen naar onbekenden. We spreken een publiek aan dat ons kent, ons vertrouwt, dat weet wat we waard zijn. Geloof je mij niet? In de campagne voor de Beste Bibliotheek van Vlaanderen en Brussel slagen zes bibliotheken erin om bijna 15.000 stemmen te verzamelen. Als ik goed kan tellen, volstaan dertig bibliotheken voor 75.000 handtekeningen. En we zijn met driehonderd of meer. Anderhalf miljoen is allicht wat hoog gegrepen, maar 75.000 is toch wel echt het minimum, niet?
Een klavertje vier
Bovendien staan we er niet alleen voor. Met partners zoals het Boekenoverleg en IBBY Vlaanderen hebben we de steun van het hele boekenvak. Het Davidsfonds, het Masereelfonds, het Rodenbachfonds, het Vermeylenfonds en het Willemsfonds stonden mee aan de wieg van de campagne. Het Katholiek Onderwijs en GO! het gemeenschapsonderwijs zegden hun steun toe. Gesprekken met organisaties uit sociaal-cultureel werk, onderwijs en welzijn lopen. Op Informatie aan Zee zette minister Gatz als eerste zijn handtekening onder ons bibliotheekcharter Een bibliotheek voor iedereen en gaf daarmee meteen de aftrap en zijn morele steun.
Een bibliotheekcharter wordt inderdaad de motor van de campagne. In een korte tekst presenteren we de bib als een klavertje vier. De lokale gemeenschap, een professionele werking, een veilige en toegankelijke plek en natuurlijk toegang tot cultuur en informatie, die maken de bibliotheek tot wat ze is. Daarmee bouwen we voort op de inzichten van een beeldengroep die LOCUS enkele jaren geleden samenbracht. Het klavertje werd door Eva Mouton op de haar eigen vrolijke wijze verwerkt tot een mooi campagnebeeld. Zo brengen we een positieve boodschap die vertrekt vanuit de sterktes van de bibliotheek. Wie kan daar tegen zijn?